Enige tijd geleden bezocht ik een congres over sportplezier en talentontwikkeling. Twee interessante termen! Sportplezier laten ervaren is voor mij de basis van training geven. Zonder plezier geen duurzame prestaties. Met de term talentontwikkeling heb ik wat meer moeite. Vooral het eerste deel van het woord: talent. Die term wordt vaak gebruikt in combinatie met het woord herkenning. Veel mensen begrijpen niet waar het om gaat bij talentherkenning. Die denken dat je dan moet zoeken naar jonge mensen die iets heel goed en snel kunnen (leren), in ons geval tafeltennissen. De term aanleg is in dit verband ook een beter begrip dan talent. Mijn uitgangspunt is dat iedereen aanleg heeft: ook aanleg om beter te leren tafeltennissen. Het is aan de trainer(s) om samen met de persoon te ontdekken hoe je die aanleg bij al je spelers het beste kunt ontwikkelen.
Veel trainers, te veel trainers, willen vooral werken met spelers met veel aanleg. En juist die spelers komen meestal ook een heel eind zonder die trainers. We vergeten te vaak de spelers die het, zeker in het begin, niet zo goed (lijken te) doen. Alles bloeit wat de goede aandacht krijgt. Ook dat aanvankelijke lelijke plantje achter in de tuin kan uitgroeien tot een prachtige plant als het maar voldoende positieve aandacht (i.c. zonlicht en water) krijgt.
Die rol van de trainers kan op de trainersopleidingen niet voldoende aandacht krijgen. Ik schreeuw al jaren om meer aandacht voor pedagogiek binnen alle trainersopleiding. En dan gaat het mij niet zo zeer om de (wellicht saaie) theorie van pedagogiek. Het gaat erom dat je in de praktijk je spelers positieve aandacht geeft, zodat ze allemaal kunnen groeien en bloeien. Het levert niet bij iedereen meteen resultaat op in de vorm van overwinningen of ratingpunten. Als de aandacht op de goede manier wordt gegeven, dan levert dat iets veel belangrijkers op: zelfvertrouwen, ‘ik mag er zijn’. Dat vertrouwen levert weer echt plezier op en dan is de cirkel rond.
Een van de sprekers op het hierboven genoemde congres was sportpsycholoog Tim Koning. Hij is co-auteur van het boek ´de talentformule´. De titel lijkt aan te geven dat talent een rekensom is. Gelukkig is dat niet zo; het is een aanrader voor iedereen die sportplezier belangrijk vindt.
