Een interessant artikel op de website van Trouw (De zorgen van Jac Orie: We leren onszelf aan om hulpeloos te zijn (trouw.nl)).
Bijna iedereen die kinderen ziet of laat sporten herkent deze situatie. Is het bewegingsonderwijs minder geworden? Ik denk van niet; de gymlessen op de basisschool stelden vroeger weinig voor en dat is nu een stuk beter. Kinderen spelen echter minder buiten, gaan niet meer lopend of met de fiets naar school, sporten minder op een sportvereniging en de kwaliteit van de gemiddelde trainer en training op de sportvereniging is minder geworden.
We hebben daarin allemaal een rol. Ouders dienen het voorbeeld te geven, zelf ,meer sporten, regelmatig de fiets pakken en met hun kinderen naar de sportvereniging en school fietsen. Scholen moeten zorgen dat hun kinderen minder tijd aan hun huiswerk hoeven besteden en meer tijd kunnen sporten. Kinderen moeten met hulp (positieve ‘drang’) van hun ouders meer buiten spelen en sporten en minder tijd op de smartphone besteden.
En vanuit mijn eigen belang: de overheid moet nog meer inzetten op het professionaliseren van sportverenigingen en trainingen. Sportplezier geven aan kinderen is een vak. Als je zelf een balletje kunt trappen of kunt slaan, hoeft dat nog niet te betekenen dat je training kunt geven. Dat is een vak, Als een kind zijn been breekt laten we terecht de zorg daarover aan professionals. Maar het voorkomen dat kinderen iets breken laten we veel te vaak over aan goedbedoelende vrijwilligers.
