In 1995 deed ik voor Bosnië mee aan de wereldkampioenschappen in Tjanjin (China). Later dat jaar werden in Den Haag de Europese Jeugdkampioenschappen gehouden. Een Bosnische coach had geregeld dat ik vanuit China naar Nederland zou reizen waar ik bij mijn oom en tante in Rotterdam kon blijven. Op dat moment was de Balkanoorlog aan de gang. Ik was 16 jaar en had een brief bij me, dat ik toestemming had om deel te nemen aan die toernooien, Na die toernooien moest ik me melden bij het leger om te vechten tegen mijn voormalige landgenoten.
Toen ik in Nederland was heeft mijn tante me de eerste keer gebracht naar een training in De Korenbeurs in Schiedam. Luc gaf daar training. Sindsdien is Luc niet alleen lang mijn trainer en coach geweest, maar heeft hij mij vanaf het begin (en later samen met Emie Dekker) geholpen met bijna alles waar je op die leeftijd in een ander land (met ouders op grote afstand) tegenaan loopt. Ik ben inmiddels getrouwd met Jasmina en we hebben een dochter (Lejla). Jasmina, Lejla en ik hebben nog steeds regelmatig contact met Luc en dat willen we voor geen goud missen. Zonder Luc had ons leven er echt heel anders uitgezien.